۲۲
مرداد
کلاً بعضی چیز ها نخواندنی هستند! یعنی نوشته می شوند برایِ نخوانده شدن! خواننده مغبون می شود، آبرویِ نویسنده هم می رود، چه، نویسنده به هر دلیلی حالِ نوشتن نداشته ولی به شدت نیاز به نوشتن داشته! مثلاً خوابش می آمده، مدت زیادی بیدار بوده یا دارویِ خواب آور خورده بوده، یا مست بوده یا یک چیزی یا کسی منتظرش بوده و هی سیخ می زده که پاشو و این ها یا وقت نداشته ولی باید می نوشته! مثلاً محضِ تخلیه یِ روانی و این ها!
خیلی از نویسنده ها از این متن هایِ نخواندنی دارند!
متنِ زیر از همین دست نوشته هاست!
هیچ اهمیتی ندارد که امروز چه روزی ست!
چون معمولاً احمقانه ترین روزِ زندگیِ یک آدمیزاد، روزِ تولدش است!
مانده ام چرا تبریک می گویند دیگر! اصلَ ش باید بگویند: "عزیزم! تولدِت تسلیت! ایشالا غمِ آخرت باشه!"
یک سالِ دیگر هم رویِ همه ی سال هایی که گذشت!
صبح را می روم تا آخرِ شب گیم می زنم! حتا کتاب هم نخواهم خواند چه برسد به درس! نه، اصلاً گیم هم نمی زنم! می گیرم دراز می کشم روی تخت و چُرت می زنم! لَج خواهم کرد با آدم و عالم! شاید هم بر عکس!
این که اصلاً یادم مانده روزِ تولدم را، جایِ تعجب دارد! مطمئنم که چند سالِ دیگر، شاید هم همین سالِ دیگر، برایِ یاد آوریِ تاریخِ تولدم نیاز به شناسنامه پیدا کنم! دقیقاً همان قدر بی اهمیت که مثلاً تاریخِ تولدِ ناپلئونِ کبیر! :|
(می دانم دلیلِ تبریک گفتن را! که موهبتِ الهی از تو گرفته نشده هنوز! اما خب، اعصاب که نباشد، چشم هم کور می شود!)
صدایِ همه چیز را می شنوم و این بد جور عذابم می دهد. یک لحظه هم نیست که هیچ صدایی نیاید، که سکوتِ مطلق باشد. خب عصبی می شود آدم! بعد دلش می خواهد بگیرد و بخوابد و بخوابد و بخوابد و بیدار نشود، دقیقاً به همین دلیل که تویِ خواب نمی شنود، حالا اگر که روحِ آدم منت سرِ آدم نهاده و بگیرد بمیرد سرِ جایش و مجبور نکند آدم را که خواب ببیند!
تمرکزِ عزیز هم ما را وداع گفته است! چند روزی هم هست که این تهوعِ دیوانه ولمان نمی کند! چرت نوشته ام در حدِ اعلا! یعنی به عمرم چنین پرت و پلایی تویِ هیچ وبلاگی ندیده بودم!
(همین الان بد جور یاد خانه یِ دوستِ عزیزی در کودکی ام افتادم! با آن سقفِ بلندِ خانه و چشم هایِ بسیار درشتِ اهالی اش! آن قدر که ... مانده ام با این همه بارش، چرا هوا خنک نمی شود؟)
می گویند چه؟ چوبِ دو سر طلا؟ از این جا رانده از آن جا مانده؟
آدمی که فقط وجودِ فردی داشته و الان دیگر از همان فرد هم چیزی نمانده! خب بس است دیگر! حالِ بازبینی و این ها هم نیست، مطلب رفت برایِ انتشار! :|
دیگر حتا یک کلمه هم نخواهم نوشت! (البته فقط تویِ این پُست!!!!)
